思世悔文兮,莫及君仁兮。 诗歌散赋梦回千魂,空灵淡雅醉意人生!
君令如山欲天下,万魂幽骨折龙寿。欲君起灭欲君生,何夕愿朝安灵忧?
冬萧萧,凄悠悠。飞雪冷吟四景清,飘白绒絮落寒然。怡景颂志倾雅怀,残翼霜衣颓夙愿。
城市哀哀中,疏影戚戚乱。贻笑百川生,灵吟寂雪愁。
百鸟落花散春秋,尽涛江海愤山河。
清风无缘理俗乱,单寒骨墨狂诛心。
天命有朝暮,我欲风起兮。回眸万枯生,天问屈子兮。渺泪赤天诏,玉焚君子碎!
天妒仁者地玄阴,碎泪驱下莫使然.万悲此生宏志亏,藏居邈世深海清.
叶凋花木零,岑丘黄烨亭。叹时为近人,落时复古秋。
缥缈间暗日逐辉,忆儿顽时思清酸。乐而忘忧笑春阳,明烛逝火来生暖。
天命有照暮,我欲风起兮.回眸万枯生,天问屈子兮.渺泪赤天昭,玉焚君子碎!